Niels’ verhalen: Inleiding

Het had in 2003 zomaar kunnen gebeuren als ik niet zo angstig en teleurgesteld was geweest. Vier maanden hebben we geprobeerd zwanger te raken met vier keer een steeds grotere teleurstelling waarbij mijn angst voor weer een depressie steeds groter werd. En ik was ook bezig met me omscholen om een nieuwe baan zoeken en we waren net verhuisd naar een koophuis met alle verantwoordelijkheden van dien, en Maaike werd gepest op haar nieuwe school en ik kreeg steeds meer last van RSI en ik had al eens een depressie en een burn-out gehad en, en… Voldoende argumenten (onuitgesproken angst) om rationeel het gevoelsbesluit van enkele maanden daarvoor terug te draaien. Dus zijn we gestopt met proberen en zijn we veilig en rustig met z’n drieën doorgegaan. Maar soms denk ik wel eens: “wat nou als … ?”

In “het leven van Niels” vertel ik over mijn fictieve zoon. Zijn leven verweven in het leven dat we de afgelopen jaren hebben geleefd. Hij heeft al zoveel meegemaakt en in 2014 is hij helemaal klaar voor de “grote school”. Hij lijkt in niets op zijn zus en toch weer wel. Niels is lang en mager, hoeveel hij ook eet. Hij scheel nog maar 21 cm met zijn “grote” zus en hij houdt dat ook nauwkeurig bij. Het liefst wordt hij 2 meter. Hij heeft groen-grijze ogen, stijl, donkerblond haar en wil hooguit twee keer per jaar naar de kapper waardoor hij een Harry Potter-look krijgt. Dat komt natuurlijk ook door zijn bril. Hij is niet zo sterk bijziend als zijn zus en als het niet expliciet nodig is zet hij zijn bril dan ook af. Hij is sportief en fietst graag en veel. Hij kan niet wachten om met de fiets naar het Barlaeus te gaan (dan spaart hij het reisgeld op voor nieuwe fietsspullen). Ik hou mijn hart vast, zo’n jong kind dwars door de Bijlmer naar het centrum van Amsterdam, maar het is een kind van z’n vader: eigenwijs en gek op fietsen. Eigenlijk is hij dan ook een kind van zijn moeder, maar dat terzijde.

Net als bij Maaike moeten we blijven knokken om zijn hoogbegaafdheid erkend te krijgen en te houden en sinds een jaar blijkt dat hij ook autisme heeft.  Ook hij is gepest en er, tot nu toe, weer bovenop gekomen. Net als Maaike pikt hij tijdens de vakanties toch altijd weer díe kinderen op de camping er uit die speciaal zijn en waarbij wij het goed met de ouders kunnen vinden. Wat Niels meemaakt is een combinatie van fantasie en de herinneringen uit mijn eigen jeugd en die van Maaike.